Anneler Günü, sadece doğurmuş olmakla değil, yüreğiyle büyütmüş, sevgisiyle sarmalamış herkes için bir anma günüdür. Anneliğin tanımı, ne biyolojik sınırlarla ne de toplumsal beklentilerle sınırlıdır. Bir çocuğa, bir hayvana, bir hayale bile şefkatle yaklaşan her insan, anneliği bir şekilde yaşamıştır.
Kimi kadınlar anne olamamıştır belki, ama nice çocuğa yol göstermiştir öğretmen, teyze ya da komşu olarak. Kimi anneler evladını kaybetmiştir; yüreklerinde daima yaşayan o eksik parçayla her günü, her anıyı yeniden yoğururlar. Bazı insanlar bir sokak hayvanına yuva olup onun gözüyle dünyaya yeniden bakmayı öğrenmiştir. Bazen bir baba, hem anne hem baba oluvermiştir; sessizce, şikâyet etmeden, sadece sevgisini sunarak.
Psikolojik olarak biliyoruz ki, annelik bir kimlik değil, bir ilişkidir. Karşılıklı bir bağ, duygusal bir emektir. Bu yüzden Anneler Günü’nde, yalnızca “Anne” sıfatını taşıyanları değil, annelik eden, şefkat veren, bağ kuran herkesi kutlamak gerekir.
Bugün, görünmeyen annelik emeklerini fark etmek, kayıpları olanlara sessizce sarılmak, bir hayvana yuva olanı takdir etmek ve anneliği hakkıyla taşıyan tüm yüreklere teşekkür etmektir.
Tüm annelere ve annelik eden herkese sevgiyle…
